Rijden, Calakmul, nog meer kilometers, zon en zee

Weer een verslag, wat later dan gepland. Gisteren waren we nogal vermoeid en hadden we niet zoveel zin meer om te typen. Gisteren hebben we ook afscheid genomen van de mooie omgeving en het prettige verblijf in Palenque. De reis gaat weer terug naar de kust. Om deze grote afstand niet in een keer te hoeven rijden, heeft de reisorganisatie een overnachting bij Xpujil geregeld. Vlakbij dit hotel is eveneens een Maya-site, Calakmul. Over Calakmul hebben we het een en ander gelezen en daar werden we wel enthousiast van. We besluiten dus om onderweg er even langs te rijden. Vanuit Palenque naar Calakmul was het zo’n 350 kilometer rijden. Op een zeker moment moeten we de doorgaande weg af, om vervolgens een bosweg over te gaan. Je parkeert je auto na ongeveer 20 kilometer en van daar wordt je met een Jeep of busje naar de site gebracht, welke nog een kleine 40 kilometer verderop ligt. We zaten met z’n tweeen in een Jeep (lekker open) en goed in de gordels. Deze chauffeur wist wel hoe hij netjes moest rijden. Echter duurde het daardoor wel zo’n drie kwartier voordat we er waren. Eenmaal binnen was het zoeken naar de twee grote tempels. Na een tijdje rondlopen komen we bij een tempel, waarop we elkaar aan keken: dit zal toch niet een van DE tempels zijn? Dit is toch geen 50 meter hoog? We lopen dus nog verder, want we moesten toch echt die grote zien te vinden. En na een paar honderd meter vinden we hem dan. Erg groot, stijle trap, met gelukkig een paar niveau’s. In tegenstelling tot eerder in de vakantie, liet Pieter zich niet kennen en ging hij mee naar boven. Helemaal bovenaan gekomen was het de klim meer dan waard. De tempels liggen in een natuurpark, dus alles wat er in de wijde omgeving te zien was, was natuur en natuurlijk de andere grote tempel. Er staan hier namelijk twee tempels van zo’n 50 meter hoogte tegenover elkaar. De mensen die de andere tempel opgeklommen waren, konden we dan ook vrij goed zien. We waren overigens niet de enige boven. Er zaten nog drie dames, waarvan we de ouders (en volgens mij was oma ook mee naar boven) nog beneden zaten. Na enkele minuten gingen zij naar beneden en hadden wij het rijk voor ons alleen. We hebben ongeveer een kwartier heerlijk boven gezeten, genoten van het uitzicht en de geluiden om ons heen. Op een gegeven moment zie ik in mijn ooghoeken is door de bomen schieten. Nu lopen er ook best wel wat eekhoorntjes rond, dus dat zal het dan wel zijn geweest. De tocht naar beneden kon weer beginnen en dat is altijd wat lastiger. De treden zijn niet allemaal gelijk, dus het is goed oppassen waar je je voeten neerzet. Toen we bijna beneden waren, zag ik weer wat door de bomen gaan. En na eventjes kijken wordt het duidelijk dat het slingerapen zijn. Eerst zien we er een, daarna zien we er nog een aan de andere kant. We hebben ze even staan filmen en fotograferen. Korte tijd later komt er een Frans en Belgisch stel onze kant uit en ze vertellen dat er verderop in de boom nog veel meer apen zitten. We hebben dus nog even langer genoten. Tegen kwart voor vijf willen we weer terug naar de auto. Bij de ingang was ons verzekerd dat we eerder terug konden dan de sluitingstijd. Eenmaal terug bij de Jeep, bleek dit niet het geval. We mochten vrolijk wachten tot half zes. (dan ging de laatste auto terug) :-S Om half zes zat er weer een bijzonder gezelschap in de Jeep, Oostenrijkers, Belgen, Fransen en Nederlanders. Een Europees autootje dus! De tocht terug begint en het wordt langzaam donker. Tegen de tijd dat we bij de auto komen is het bijna half zeven en goed donker. We vervolgen de tocht naar Xpujil voor ons hotel. Dit duurt nog een kleine drie kwartier en dit hotel ziet er veelbelovend uit. Dat was het helaas niet echt. We hadden het idee dat we een slechte kamer kregen. Hij was vuil, de ventilator werkte niet (airco was er niet, dus dan is een ven wel lekker) en warm water was er ook niet. Kortom, we waren blij dat dit enkel een tussenstop was. ‘s Avonds hebben we nog even heerlijk op het balkonnetje gezeten van de hotelkamer. Op een zeker moment kregen we toch echt het idee dat we aan het hallicuneren waren. ‘s Middags hadden we biggetjes op de snelweg zien lopen, later op de middag zagen we apen door de bomen slingeren en nu zagen we weer vuurvliegjes. Het is dat we overal foto’s en film van hebben, anders hadden we ons kunnen laten opnemen…… De volgende ochtend hebben we de reis voortgezet naar Playa del Carmen. Onze ‘ eindbestemming’. Nu hebben wij de tik om een aantal dingen te verzamelen van de plekken waar we komen. Zo dus ook shirts van Hard Rock Cafe. Op de weg naar Playa del Carmen zouden we in de buurt van Costa Maya komen. Dus we gaan de weg af en rijden ernaartoe. In Costa Maya leggen ook wel eens cruiseschepen aan, dus die zagen we dan ook. We hebben voor ieder een shirt gekocht, maar helaas voor Pieter hadden ze alleen nog het standaard shirt in XXL. De verkoopster had ook een hoop lol om de grote maat. Zo vaak zien ze hier niet van die lange mannen. Pieter is bijna twee keer zo lang dan de gemiddelde Mexicaan. Hier gaan we nog even snel naar het strand voordat we weer verder gaan en zien dan pas voor het eerst aan deze kant van Mexico de zee. Nog nooit eerder hebben we een zee gezien die zo blauw is! Wauw! Snel rijden we verder naar Playa del Carmen, nog zo’n 200 kilometer. De reis verloopt vlot en daar valt dan ook weinig over te melden. Dankzij een goede beschrijving van de reisorganisatie hebben we ons hotel al snel gevonden. En wat blijkt: we zitten op zo’n 50 meter lopen van strand! We gaan er snel heen en strijken neer bij een restaurant direct aan het strand. Heerlijk gegeten en gedronken en genoten van livemuziek. Daarna hebben we nog even door de winkelstraat gewandeld. Het is wel een duidelijk verschil met het eerste deel van de reis. De prijzen zijn hier fors hoger. Echter hebben we vrij uitgebreid gegeten met beiden 2 cocktails voor nog geen 30 euro. Morgen varen we over naar Cozumel om te gaan snorkelen. Daarna zien we wel. We gaan ons vooral niet te druk maken de laatste dagen. Helaas is de verbinding hier niet geweldig. De rest van de foto’s zullen we dus moeten bewaren tot thuis. of er nog een verslag volgt zien we wel, morgen wat activiteit en vrijdag beginnen we met naar het strand lopen, daar vooral niets doen en dat lang volhouden!