Mauthausen en terugreis

Inmiddels zijn we al weer thuis aangekomen. We hebben de reis naar huis in één keer gedaan en zijn zelfs nog gestopt in Mauthausen.In Mauthausen zit eveneens een concentratiekamp. In tegenstelling tot Dachau is dit niet alleen een werkkamp, maar ook een vernietigingskamp.Bij aankomst krijgen we een cassetterecorder mee, met eindelijk eens een verhaal in het Nederlands. We lopen de hoofdpoort door en zien al snel dat er druk gewerkt wordt. Tijdens een storm begin dit jaar zijn een groot aantal barakken beschadigd en is er zelfs één ingestort. Dit wordt alles weer opgebouwd en zo goed mogelijk in de oude staat terug gebracht. Een van de eerste gebouwen die we inlopen is het hospital. Hier is een tentoonstelling te zien. Je wandelt hier eigenlijk door de jaren heen. Hoe is het begonnen, wat gebeurde er in welke tijd, welke cijfers hoorden daarbij? Op die zelfde borden waren ook foto’s te zien, tot gruwelijk aan toe. Na een wandeling hier gemaakt te hebben, dringt goed door, hoe vreselijk het in die kampen geweest moest zijn.Na deze tentoonstelling lopen we een donkere ruimte door. Op dat moment hebben we nog niet door wat voor een ruimte dit is, totdat de bandrecorder het ons verteld: hier lagen de lijken opgestapeld voordat ze verbrand werden. Een besef waar je het koud van krijgt. De volgende ruimtes zijn nog gruwelijker: een kamer waar de galg hing, de gaskamer, de ovens en de kamer waar de dokters expirimenten deden met menselijk organen. Na dit hele pand te zijn doorgelopen, lopen we richting de klaagmuur en de voorplaats. Op de voorplaats staat een standbeeld van een voormalig Russisch commandant. Direct rijst de vraag, waarom hij specifiek, waarna de recorder het uitlegt. De commandant is samen met nog 200 man uitgekleed (werd wel vaker gedaan wanneer er nieuwelingen binnenkwamen). Het was die dag 20 graden onder nul. Om het nog gekker te maken werden er emmers ijskoud water over ze heen gegooid. Ze veranderden dus in levende ijsklompen, waarna ze overleden. Het standbeeld zelf toont dan ook een ijsblok waar het hoofd van de commandant bovenuit steekt.De volgende plek waar we naartoe liepen is de beruchte trap. Onderaan de trap waren de werkzaamheden van de kampgevangen. Ze moesten rotsblokken uithakken en die naar boven sjouwen. Het gebeurde dus regelmatig dat iemand op de trap zijn rotsblok niet meer kon houden. Het blok rolde dan naar beneden met de personen die erachter liepen, regelmatig met dodelijke afloop. De bewakers maakten er een sport van om te wedden wie er als eerste boven was, om vervolgens die persoon te dwingen van de muur te springen, wat men natuurlijk niet kan overleven…..Het kamp is niet echt groot. We gaan dan na 1,5 uur weer richting de auto om onze reis te hervatten. Rond de middaglunch ontdekken we dat we niet echt honger hebben. Of dit nu komt door alles wat we in het kamp hebben gezien, weet ik niet. We rijden in ieder geval lekker door, om tegen half 7 pas weer wat te eten. Rond 00.15 arriveren we thuis en zitten er twee katten met smart op ons te wachten.

Info concentratiekamp Mauthausen: http://www.mauthausen.nl/